Mala izka:)no to powodzenia zyczę baj baj:
Włochy to państwo, które latem 2006 roku otworzyło swój rynek pracy dla obywateli nowych państw członkowskich Unii Europejskiej. Było to bezpieczne posunięcie. Główna fala emigracji skierowała się w stronę Wielkiej Brytanii i Irlandii, a ilość wyjazdów do Włoch nie wzrosła lawinowo. Jak większość bogatych europejskich krajów Włochy mają problemy ze znalezieniem rąk do pracy. Ponadto, kraj ten był zawsze tradycyjnym kierunkiem dla osób szukających sezonowej pracy. Obecnie rozchwytywani są także wszelkiej maści specjaliści.
Praca we Włoszech kojarzona była ostatnio głównie ze sprawą obozów pracy w południowej części kraju. Polacy, którzy wyjechali zbierać owoce byli zmuszani do niewolniczej pracy za minimalne wynagrodzenie.
Śledztwa w sprawie obozów i zaginięć robotników trwają do dzisiaj.
Skutkiem afery było uwypuklenie problemów związanych z nieuczciwym pośrednictwem pracy i nieuczciwymi pracodawcami we Włoszech. Przez prasę przewinęło się szereg podobnych historii. Dlatego wyjeżdżając do Włoch warto bardzo dokładnie sprawdzić ofertę. Zrobić tak powinny osoby wybierające się zwłaszcza na południe kraju.
Sprawa obozów pracy nie spowodowała jednak spadku ilości wyjazdów zarobkowych. Nadal jest to bardzo popularny kierunek. Pracę znajdą tam zarówno robotnicy sezonowi, studenci szukający wakacyjnej pracy w hotelarstwie jak i wykwalifikowani robotnicy, lekarze i informatycy.
Kogo potrzebują Włosi?
Najbardziej rozchwytywani są obecnie wykwalifikowani robotnicy i specjaliści. Są to pracownicy budowlani, spawacze, kierowcy. Bez problemu pracę powinni znaleźć inżynierowie. Poszukuje się budowlańców i architektów oraz informatyków i grafików komputerowych.
Społeczeństwo włoskie starzeje się. Dlatego od kilku lat mamy do czynienia z dużym popytem na pielęgniarki i opiekunów osób starszych. Jeszcze przed uwolnieniem rynku pracy pielęgniarki nie musiały ubiegać się o zezwolenia na pracę.
Bardzo poszukiwane są w dalszym ciągu opiekunki do dzieci i osoby pomagające w utrzymaniu domu.
Włochy to także jeden z największych w Europie przemysłów turystycznych. W lecie całe wybrzeże zmienia się w kipiącą życiem riwierę. Pracę znajdą tam kucharze, barmani, kelnerzy oraz pracownicy hoteli i pensjonatów. Zimą, pracowników potrzebują alpejskie ośrodki narciarskie.
Praca w rolnictwie to głównie zbiory owoców. Północ to winnice i sady, a południe to plantacje cytrusów, pomidorów i oliwek. Najwięcej pracy w rolnictwie jest jesienią.
Bezrobocie we Włoszech nie należy do najniższych w Europie. Wynosi obecnie 6,6 proc. W południowej, biedniejszej części kraju sięga nawet 24 proc. Bezrobotni Włosi niechętnie podejmują jednak ciężką i nisko opłacaną pracę. Dlatego zapotrzebowanie na robotników rolnych jest wysokie nawet w rejonach o wysokim bezrobociu.
Znajomość języka włoskiego jest konieczna w przypadku pracy w branży hotelarskiej, gastronomicznej i turystycznej. Inne zawody także wymagają podstawowej znajomości języka. Czasami wystarcza język angielski. W przypadku szczególnie poszukiwanych specjalistów możliwe jest znalezienie pracy kompletnie nie znając języka. Pracodawcy oferują takim osobom specjalne kursy doszkalające.
Wysokość wynagrodzenia
We Włoszech nie istnieje zagwarantowana prawnie minimalna stawka wynagrodzenia. Większość branż ma jednak swoje zbiorowe uzgodnienia. Nie muszą być one jednakowe dla całego kraju. Czasami związki zawodowe zawierają porozumienia regionalne.
Płace na najniżej opłacanych stanowiskach zaczynają się od 400 – 600 euro miesięcznie. Tyle zarabiają osoby sprzątające i pomagające w prowadzeniu domu. Zbieracze owoców i warzyw zarabiają 4 – 7 euro za godzinę pracy. Robotnik budowlany może liczyć, że dziennie zarobi 50 – 100 euro. Pielęgniarka zatrudniona w prywatnej klinice ma zarobki od 1,3 – 2 tys. euro miesięcznie.
Specjaliści z wyższym wykształceniem zarabiają bardzo często powyżej 2 tys. euro.
Warunki pracy
We Włoszech obowiązuje maksymalnie 48 godzinny tydzień pracy. Tyle pracownik może przepracować łącznie z nadgodzinami. Schemat wygląda następująco: 40 godzin to pełny etat, a 8 dodatkowych godzin liczonych jest jako nadgodziny. Pracę w nadgodzinach reguluje umowa zbiorowa. Jeśli takiej brak to umowa pomiędzy pracodawcą, a pracownikiem. Liczba nadgodzin nie może przekroczyć 250 rocznie.
Większość Włochów rozpoczyna prace o godzinie 9 rano. W godzinach popołudniowych pracownicy mają zwykle przerwę obiadową. Jej długość zależy od regionu kraju. Na północy trwa ona najczęściej godzinę. Na południu, zwłaszcza w miesiącach letnich, rozciąga się do kilku godzin. W takiej sytuacji niektórzy Włosi wracają do domu nawet o godzinie 21.
Pracownikowi przysługuje 3-tygodniowy urlop wypoczynkowy. Ma także prawo do 10 wolnych dni świątecznych.
Podatki
Stawki podatku dochodowego są we Włoszech stawkami progresywnymi i zależą od wysokości naszych dochodów. Istnieje kwota dochodu, od której nie płaci się podatku. Zależy ona od rodzaju uzyskiwanego dochodu. W przypadku dochodu z nieruchomości, to 3 tys. euro, w przypadku pracy najemnej – 7,5 tys. euro. Emeryci nie zapłacą podatku do 7 tys. euro, a w przypadku samozatrudnienia będzie to 4,5 tys. euro.
Do podstawy opodatkowania wlicza się następujące dochody: z tytułu zatrudnienia, z działalności gospodarczej, z tytułu wykonywania wolnych zawodów, z wynajmu nieruchomości, kapitałowe i inne nie sklasyfikowane gdzie indziej.
Progi podatkowe wynoszą odpowiednio:
do 26 000 euro – 23%;
od 26 000 do 33 500 euro – 33%;
od 33 500 do 1[tel]euro – 39%;
powyżej 1[tel]euro – 39% + 4% składki solidarnościowej.
Rok podatkowy w przypadku płatników tego podatku jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Włoski system zakłada też ulgi podatkowe dla osób posiadających na utrzymaniu rodzinę.
Gdzie szukać pracy?
W związku z ciągłym poszukiwaniem przez Włochów specjalistów z bardzo wielu dziedzin, pracę łatwo można znaleźć na miejscu, w Polsce. Pracowników poszukują też przedsiębiorcy prowadzący gospodarstwa rolne i plantacje.
Warto poszukać ofert w urzędach pracy, a zwłaszcza w ich wojewódzkich oddziałach. Bardzo często prowadzą bowiem rekrutację na zamówienie włoskich urzędów i agencji.
Liczne są na polskim rynku agencje pośrednictwa pracy oferujące wyjazdy do Włoch. Rekrutacja odbywa się na miejscu, a agencje załatwiają większość formalności. W ten sposób, najłatwiej znaleźć pracę wykwalifikowanym specjalistom.
Należy dokładnie sprawdzić pośrednika przed podjęciem jakichkolwiek decyzji. Legalna agencja pośrednictwa powinna figurować w rejestrze Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.
Wiele ofert znajdziemy w prasie i w internetowych ogłoszeniach. Te jednak wymagają bardzo dokładnego sprawdzenia.
Na miejscu skorzystać możemy z lokalnych urzędów pracy, ale głównie z usług prywatnych agencji pośrednictwa. Kierować powinniśmy się takimi samymi zasadami jak w Polsce, czyli dokładnie sprawdzić ofertę. Włoskie agencje także muszą figurować w ministerialnym rejestrze i nie mogą pobierać opłat od ludzi poszukujących pracy. Dodatkowo, agencja ma obowiązek zawarcia z werbowaną osobą umowy cywilno-prawnej, która dokładnie określa warunki na jakich będziemy zatrudnieni.
Dobrym źródłem ogłoszeń są gazety i portale internetowe. Największe włoskie dzienniki to „Corriere Della Sera”, „La Republica” i „La Stampa”. Posiadają one działy zajmujące się ofertami pracy. W ofertach pracy dla osób niewykwalifikowanych specjalizuje się gazeta „Secondamano”.
Portale internetowe posiadają wszystkie powyższe gazety. Oprócz nich istnieje duża liczba portali wyspecjalizowanych w ofertach zatrudnienia.
Warunki życia
Koszty życia we Włoszech zależą od regionu. Kraj ten dzieli się na bogatą i uprzemysłowioną północ i na biedne rolnicze południe. Różnica cywilizacyjna jest rzeczywiście widoczna. Północ Włoch należy bowiem do najzamożniejszych rejonów Europy Zachodniej.
Mimo różnic, cała Italia jest relatywnie drogim państwem.
Wynajęcie mieszkania oznacza konieczność wydania 350 – 700 euro w przypadku kawalerki. Ceny zależą od rejonu. Najdroższe są okolice Mediolanu. Najtaniej jest na południu. Rzym nie należy do najdroższych. Mieszkanie dwupokojowe to już wydatek powyżej 1 tys. euro.
Artykuły codziennego użytku są droższe niż w Polsce. Żyjąc oszczędnie można jednak wydać na życie 200 – 300 euro miesięcznie.
Dużym obciążeniem są koszty codziennego transportu. Dlatego warto zainwestować w bilet miesięczny. Koszt takiego biletu w Rzymie to ok. 30 euro za standardowy bilet. Komunikacja bardzo często jest zintegrowana. Bilet na pojedynczy przejazd kosztuje ok. 1 euro.
Podróżując po kraju warto zainteresować się połączeniami kolejowymi. Jak na warunki europejskie są one relatywnie tanie. Sieć połączeń jest gęsta, a podróż na długich dystansach trwa krócej niż przejazd autobusem. Za przejazd pociągiem z Turynu do Rzymu zapłacimy 33 euro.
Czy warto pracować we Włoszech?
Włochy są jednym z droższych państw w Europie. Osoby pracujące bez problemu mogą jednak zarobić na godne życie. W zależności od tego jaką część kraju wybierzemy, spotkamy się albo z typowo południową mentalnością i stylem życia, albo z zamożnym, typowo zachodnio-europejskim społeczeństwem na północy.
Nie ulega wątpliwości, że od lat jest to jeden z najpopularniejszych celów wyjazdów zarobkowych Polaków. Przy zachowaniu minimum ostrożności może to być bardzo dobry kraj dla osób szukających pracy sezonowej.
Od początku 2007 zwiększy się konkurencja na tamtejszym rynku pracy. Do Unii Europejskiej przystąpiły Rumunia i Bułgaria. Dla mieszkańców tych krajów jest to tradycyjny teren migracji. Mają podobną mentalność, a Rumunii podobny język. To wszystko spowoduje, że pracę w Italii znaleźć będzie nieco trudniej.
Ciekawe strony internetowe
Portale z ofertami pracy:
http://www.stepstone.it
http://www.bancalavoro.it
http://www.jobpilot.it
http://www.annunci.tiscali.it
http://www.interinaleitalia.it
www.cercolavoro.com
www.cercalavoro.monster.it
www.adecco.it
www.jobs-in-europe.net
Internetowe wydania gazet:
http://www.corriere.it
http://www.republica.it
http://www.lastampa.it
Strona Ministerstwa Pracy (można znaleźć tam listę legalnie działających agencji pośrednictwa pracy):
www.welfare.gov.it